ТАТАР БӘЙРӘМЕ
Сабантуйларның
саны юк!
Юк
Сабантуйның яше...
Сабантуй
һәрбер татарның
йөрәк
түрендә яши.
Яши ул могҗизабулып,
яши
ул өмет булып,
әйтерсең
лә, чәчү беткәч,
яварга
килгән болыт!
Әйтерсең лә, яңгыр үткәч,
ялтырап
чыккан кояш —
нурын
терек суы итеп
җан
тамырына коя.
Көне
җиткәч, йөрәкләрдән
ул
мәйданнарга таша.
Чишмә-чишмә
куанычлар
бәйрәм
булып тоташа.
Сабантуй
— борынгы йола!
Бүген
дә ул шул килеш!..
Шарты
бер — кеше үзеннән
үзе
сорарга тиеш:
хакым
бармы соң бәйрәмгә,
лаеклымы мин аңа?..
Гасыр
аръягында туган
бу
сорау һаман яңа.
Бу
сорауга татар халкы
җавабын
бирә торды —
тәненнән
кан акканда да
ул
икте, язды, корды!
Шулай
итеп Сабантуйга
яулады
ул үз хакын...
һәм
менә көчле кулына
язмышын
алды халкым.
Язмышка хуҗа халыкның
шатлыкка
да хакы бар —
ә
шатлыкның Сабан туе
дигән
мәгърур аты бар.
Яңгырасын
ул мәйданда,
гөрләсен
һәр йөрәктә —
Сабан
туе һәр кешене
көр яшәргә
өйрәтә!
Шатлыклар күңелебездә,
Ак кояш күгебездә.
Килегез, дуслар, кунакка: Сабантуй бүген бездә.
Сабан туе — хезмәт туе, Шатлык һәм бәхет туе,
Уйнап-биеп, җырлап-көлеп Бәйрәм итик көн буе.
